Rozdział 1 : Krew i wino.

https://www.youtube.com/watch?v=SXUlvwhqCh8    Do czytania polecamy ^^

Ogromny gmach gildii najemników wznosił się na skraju głównej dzielnicy miasta. Jihn siedział  na uboczu między ścianą oddzielającą zakątek dla kelnerek od baru. Cały parter wypełniony był po brzegi członkami wszelkich rang. Gwar nie pozwalał się skupić choćby na rozmowie z ładniejszą kelnerką jednak to było to co kochał. Cała gildia była jego życiem. Jedyne miejsce, do którego czuł się przynależny. Mimo wielu cieni i tuzinów postaci ubranych na czarno lub w ciemne brązy atmosfera zdawała się wesoła i luźna jakby wszyscy przyszli na jeden wielki festyn. Upił łyk korzennego piwa nie najgorszego można by rzec i kiwnął na kelnerkę zgrabnie kręcącą przyjemnie zaokrąglonymi biodrami. Kiwnął na już prawie pusty kufel. Wtedy się zaczęło...
- Chyba śnisz Han! - Wrzasnął jeden z największych awanturników w całej gildii. - To ja jestem najlepszym strzelcem w tej zadymionej budzie! Chłopaki!? Wiecie czym różni się rudy Han najgorszy strzelec w Gildii od pszczoły? - Uśmiechnął sie odsłaniając obrzydliwe, puste dziąsła - Rudy nie bzyka!!!
Vała sala wypełniła sie rubasznym śmiechem i drwinami. Nawet nasz  Jihn pochylił głowę, wyjrzał przez ogromne okno i uśmiechnął kiedy ten zwany Hanem żąchnął się i rzucił niepustą butelką w jego kierunku.W ostatniej chwili zrobił unik, a ciemne szkło rozprysło się na świecącej łysiną głowie osiłka siedzącego za nim. Czerwone wino zaplamiło my brązową koszulę. Osiłek - bodajże Marcus, sądząc po przypince jeden z rangi B - wstał odsuwając gwałtownie krzesło i stół zwalił wszystkich pozostałych kompanów z miejsc. Rozległ si głośny śmiech i syki niezadowolonych znajomków osiłka. Nagle już po całej sali latały butelki i karafki wszelkiej maści i rozmiarów. Taaak to było to co Jihn tak kochał. Stoły łamały się z chrzęstem, a taborety latały w powietrzu razem z różnymi innymi dziwnymi rzeczami na przykład jedna z kelnerek. Na szczęście dziewczyna umiała posługiwać się magią latania... Uchylił się kiedy jedna z butelek z trzaskiem rozbiła się na ścianie obok niego. Ten podniósł się i przywalił zalanemu Billemu prosto w szczękę ochraniając jedną z ładniejszych nowych nabytków Gildii. Uśmiechnęła się znacząco i mrugnęła w jego kierunku. Wysoka blondynka w krótkiej spódniczce, wydatnych piersiach i zniewalającym spojrzeniu. Czego więcej chcieć?  Przez następne dobre kilka długich chwil nie zwracał uwagi na panujący zgiełk zajęty... Hmn... Czymś znacznie ciekawszym. Wtedy zjawił się smukły mężczyzna, który wpadł razem z drzwiami do małej klitki zwanej schowkiem i zaczął krzyczeć ile sił w płucach. Niby wpadł tu przez przypadek, jednak pech chciał, że najwyraźniej widok obściskujących sie młodych nie przypadł mu do gustu. Poderwał dziewczynę do góry za ramię. Najwyraźniej znali się od dłuższego czasu nie kończąc na pogawędkach... Mężczyzna czerwony ze wściekłości zakrył - jak zdążył się dowiedzieć Lindę - i rzucił z impetem na chwilowego kochanka. Nawet nie zdążył pożądnie się zabawić biedny chłopak... Wyjął z niewidocznej kieszeni nunczako z czerwonego drewna...
 Barman wyzywał i przeklinał, że znowu podniesie ceny piwa by móc naprawić wyrządzone szkody. Wtedy siedzący obok niego na blacie chłopak z czerwonym nosem bynajmniej nie od przeziębienia oberwał jednym ze stołków wpadając na barmana plecami i razem stoczyli się pod blat. Awanturnik - ten, który uważał się za lepszego wyciągnął swoją długą broń i wystrzelił. Jarząca się niebieskawym blaskiem kula mknęła omijając przeszkody i zataczając kręgi by wreszcie trafić w czerwony punkt na tarczy po drugiej stronie sali i odbijać sie po wszystkich ścianach.
Ogromne wrota uchyliły się i do środka wślizgnęła czarna postać, niby jedna z wielu jednak...
Chwycił lecącą w jego kierunku butelkę w zamachnięciem powalił pędzącego osiłka unikając jego  i uderzając go od tyłu w potylice. Niezwykle zwinnie i szybko przedarła się przez tłum by dotrzeć do tablicy zleceń. Jedynej rzeczy, która prezentowała się w nienagannym stanie. Przybysz stanął przed nią przeglądając propozycje zleceń. Po krótkiej chwili namysłu podszedł do części z wyższych rang... S...
Schował się w cień wiedząc co zaraz się stanie... Biedny idiota,..
Tak jak się spodziewał Vitz - największy samochwała, narcyz i zadufany w sobie gnojek - podszedł do stojącej postaci wyglądającej niczym upiór. Wokół nich zebrał się tłum pijanych lub zbyt głupich gapiów by skojarzyć i wyczuć niebezpieczeństwo. Jihn przyglądał im się bacznie, a jego blond czupryna opadała na niebieskie, kocie oczy. Był niezmiernie ciekawy co się wydarzy, jednak jego koci zmysł podpowiadał mu niezłe widowisko. Mądrzejsi i dłużej należący do gildii znajdowali baczne punkty obserwacyjne i śmiali się pod nosem z głupoty ich młodszych braci.
- A ty co tak stoisz durniu co? - Podszedł bliżej do stojącej postaci. Wtedy jej ręka sięgnęła po misję oznaczoną czerwonym ognikiem oznaczającym smoka. Nawet najgłupsi odsunęli się w popłochu...
- To on..
- Vitz odsuń się....
- Chowajcie się pod stoły,...
- W nogi!
Szepty roznosiły się, a tłumek rozpierzchł. Nawet sam Vitz zwątpił jednak nie mógł wiedzieć... Był w gildii od niedawna i posiadał zaledwie rangę A... Głupi stary gbur. Wrócił po 20 latach z misji, której na dodatek nie podołał i zgrywa twardziela.
- Mógłbyś mi powiedzieć kto jest najlepszym strzelcem?! - Wypalił.
Postać nadal nie odzywała się. Najwyraźniej czytała zlecenie. Sprawiała wrażenie, że wokół niej nie dzieje się nic nadzwyczajnego.
- Ejj czy ty śmiesz mnie lekceważyć?!! - Wrzasnął na całą salę. Kiedy postać dalej stała nieruchomo i milcząco zrobił najgorszy błąd w swym życiu. Chwycił Cień za ramię. A raczej próbował, bo nie dość, że postać przewyższała ją o prawie dwie głowy to jeszcze jeszcze stała na podeście. Nagle rozległ się trzask. Mimo swych rozmiarów postać uniknęła ciosu w plecy przywierając do podłogi ku towarzystwu szeleszczącego płaszcza i niezmiernie długa nogą posłała chłopaczka na deski ku uciesze innych. Vitz zrobił się czerwony niczym krew. W jego dłoni pojawiła się długa broń. Wszyscy zamarli kiedy wystrzelił. Kula nie sięgnęła celu gdyż przybysz uniknął kuli, jednak ta zaatakowała ponownie nagle znikając. Niebiestawy blask bił z ust Cienia powoli tracąc blask. Chłopak patrzył z niedowierzaniem. Wtedy szczęki zacisnęły się obracając kulę w proch. Wszyscy zamarli. Postać spluła zamaszyście resztkami kuli, a na jej twarz wpłyną powalający uśmiech. Zwinęła papier w rulon i schowała za pazuchę wychodząc z gmachu i niknąc w mroku wieczoru. Vitz już nigdy więcej nie odważył się do kogoś awanturować o to kto jest lepszy...

Prolog

Zaplamiona krwią wielu niegodziwców ręka powiewała na lodowatym wietrze śnieżycy. Szkarłat pokrywał się dziewiczą bielą niewinności, a dowód wykonania ostatecznego wyroku odpadał zlodowaciałymi płatkami ginącymi w milionach targanych wiatrem okruchów nieskończenie białego pyłu. Równie szkarłatne włosy oplatały wściekle twarz nieprzytomnej właścicielki jakby chciały ją zbudzić ze śmiertelnie niebezpiecznego snu...

Małe nóżki, chodź takie kruche i chude dzielnie pokonywały coraz głębsze zaspy brnąc po sam pas. Stare podarte łachy sztywniały od okropnego mrozu, kiedy równie chude ramiona trzymały na plecach ciężki balast o czerwonych powiewających włosach zasłaniających jej dodatkowo widok. Nie zwracała na to jednak uwagi skupiając całą uwagę na widoku przed oczami majaczącego w coraz bardziej wyraźnych i mocniejszych promieniach słońca. Miasto! Nareszcie... Nogi ugięły się pod nią, kiedy zahaczyła zamarzniętą stopą o coś twardego pod śniegiem. Upadła nie wydając żadnego dźwięku. Próbowała się podnieść, jednak jej noga odmówiła posłuszeństwa wygięta pod nienaturalnym kątem powodując kolejny upadek. Poczuła strużkę ciepłej krwi spływającą po plecach i ramieniu z ponownie otwartej rany na głowie i brzuchu dziewczyny. Nie miała wyboru. Usiadła na lodowatym śniegu zapadając się lekko w puch. Chwyciła w dłonie jedyną wartościową rzecz, która jej pozostała... W końcu nie ma nic do stracenia...

Karta Postaci Raisy

Zdjęcie postaci:

Imię: Raisa Raina Raven

Nazwisko: Cross

Pseudonim: Złota Róża, Krwawa Kołysanka, Umiłowana Demonów;

Wiek: 21 lat

Rasa: półdemon

Orientacja: Hetero

Gildia: Mroczna Gildia (SS), Gildia Kupiecka(SSS), Gildia Alchemiczna(A);

Profesja: zabójca i kupiec z urodzenia, kurtyzana i artystka z wyboru, alchemik i strateg przez pasję, mag i odkrywca podążając przeznaczeniu;

Aparycja: Trzeba przyznać, że Raisa posiada bardzo oryginalną urodę. W oczy od razu rzucają się bardzo długie, kręcone włosy, w swoim naturalnym, platynowym kolorze. Można powiedzieć, że są jej znakiem rozpoznawczym. Przeważnie pozostają rozpuszczone, jednak na różne okazje, lubi upiąć je w wytworny kok. Jej oczy są niczym dwa szafiry - koloru mieniącego się morza, w których często tańczą figlarne ogniki. Charakteryzują ją pełne, idealne do całowania, różowe usta i wydatne kości policzkowe. Twarz tej dziewczyny dodatkowo podkreśla cera o barwie kości słoniowej. Jej skóra jest bardzo delikatna i pozbawiona wszelkich skaz. Raisa w porównaniu do swojej siostry jest niska, choć jej 167 cm wzrostu, również są imponujące. Dziewczyna zaokrąglona jest we właściwych miejscach, szczególnie podobają jej się duże piersi, ale pozostaje szczupła. Jest również zwinna, silna i wysportowana, co zawdzięcza regularnym treningom. Jej stroje są przeróżne: od dworskich sukien po wygodne sukienki niższej klasy. Raisa rzadko zakłada dwa razy to samo. Ubrania, podobnie jak ona sama, pachną zawsze jak kwiaty wiśni w rozkwicie.

Charakter: Zdecydowanie enigma. Na pozór  jest to tylko młoda kobieta, która nie wywyższa się i traktuje wszystkich z szacunkiem. Budzi zaufanie i tryska energią, zarażając nią wszystkich dookoła. Zawsze uśmiechnięta, troszczy się o ludzi wokół niej. Osoba o sercu ze szczerego złota. Zawsze wie co powiedzieć i kiedy się odezwać. Tymczasem ci, którzy znają ją trochę lepiej wiedzą najlepiej, że pozory mylą. Raisa nie zawaha się nad niczym by osiągnąć upatrzony cel i nigdy nie traci go z oczu. Jest nieczuła, bezwzględna i brutalna. Lubuje się w rozlewie krwi. Groźby, szantaże, grabieże, niewolnictwo czy zabójstwa… Żaden biznes nie jest jej obcy, a nic co przynosi zysk nie jest haniebne. Namówi każdego, do zrobienia wszystkiego. Posiada ten dziwny urok, który sprawia, że wybaczysz jej nawet, gdy dźgnie cię nożem w plecy, kiedy zaczniesz jej zawadzać. Zmienna jak pogoda, kapryśna i marudna, arogancka i bezduszna. Jest jednak bardzo pracowita i przykłada się do wszystkiego co robi. Nigdy również nie kocha na pół gwizdka i w związku oddaje całą siebie. Ma artystyczną duszę, a jej siostra stanowi dla niej najcenniejszy skarb.

Historia: - Drogie dzieci, czy chcecie usłyszeć pewną historię? – Grupka bawiących się w pobliżu dzieci o rozweselonych buziach ochoczo zebrała się wokół pozornie młodego człowieka z białymi, sterczącymi we wszystkie strony włosami. Ich śladem podążyli zaintrygowani dorośli. Mężczyzną był znany bajarz. Uśmiechał się pod nosem, czekając aż wszyscy słuchacze usadowią się wygodnie na belach ściółki, zawczasu przyniesionych ze stajni dla gości i słupach do przywiązywania osłów, czy też innych zwierząt jucznych. Kiedy w końcu wszelkie szmery ucichły, gruby, męski głos bajarza rozpoczął zaiste niezwykłą opowieść, która wciąż jeszcze trwa po dziś dzień…

Rodzina: Została jej tylko siostra;

Partner: Brak;

Chowaniec: Daemon oraz Micah;

Kompatybilność z żywiołami: demoniczny, ciemność, śmierć, przestrzeń, czas, aura, woda, lód, wiatr;

Umiejętności:

- Walczy przeważnie rapierem;

- Rewelacyjnie strzela z łuku. Mawia się, że nigdy nie chybia;

- Do cichych zabójstw wykorzystuje przeważnie garotę i trucizny;

- Posługuje się na najwyższym poziomie magią żywiołów, z którymi odczuwa więź;

- Od urodzenia posiada umiejętność rozproszenia każdego pojedynczego ataku skierowanego w nią.

Hobby:

- Uwodzenie;

- Żeglowanie;

- Taniec i muzyka;

- Studiowanie magii;

- Malowanie obrazów;

- Pomnażanie majątku;

- Knucie i spiskowanie;

- Zabijanie i torturowanie, jest szczególnie znana ze swojej brutalności wobec ciał swoich celów;

Inne:

- Boi się samotności;

- Jest uczulona na orzechy;

- Nie przepada za słodyczami;

- Uwielbia pływać i jeździć konno;

- Wykonując zlecenia nosi czerwoną pelerynę;

- Uwielbia pić herbatę, kolekcjonuje herbaty z całego świata;

- Jest właścicielką największego domu uciech w Zaff ,,Nocnej Pasji”;

- Pięknie śpiewa, gra na skrzypcach, pianinie, komponuje własne utwory;

 - Jej ulubionymi zleceniami na zabójstwa są tzw. „miłosne zbrodnie” popełniane w łóżku;

Galeria:

Motto: ,,Czas ma to do siebie, że kłamstwa zmienia w niejasności, te w półprawdy, aż wreszcie je w szczerą prawdę. Podobnie jest ze wspomnieniami. Najpierw widać rany gołym okiem, po czasie uznajemy, że są wyleczone, aż wreszcie odkrywamy, że zawsze tam będą, w najmniej odpowiednim momencie…”

Karta Postaci Reef

Zdjęcie postaci:

Imię: Reef Riuuk

Nazwisko: Cross

Pseudonim: Zjawa, Cień, Kameleon, Riuuk

Wiek: 21 lat

Rasa: półdemon

Orientacja: hetero

Gildia: Mroczna Gildia (SSS), Gildia Najemników (SS), Gildia Wynalazców(S);

Profesja: zabójca i najemnik, wynalazca oraz najlepszy szpieg, czasami kucharz, dla niektórych krawcowa.

Aparycja: Wysoka nawet jak na męski standard cesarstwa (ok. 195 cm). Niezwykle wysportowana, cały czas doskonalące swoje ciało, które mimo niezwykłej siły i umiejętności , pozostaje smukłe i giętkie. Ma niewielki biust, który bardzo ułatwia jej ukrywanie go pod ubraniem chłopca portowego, lub innej postaci z jej pełnej przebrań i kostiumów garderoby. Ciało Reef pokryte jest niezliczoną ilości blizn, również na twarzy i czaszce. Stara się je kamuflować ze względu na to, że zwracają niepotrzebną uwagę przechodniów. Podczas misji zawsze ubrana na czarno, z maską zasłaniającą całą twarz, skrytą w głębokim kapturze. Jedynie zielone, tajemnicze oczy, połyskują w świetle księżyca, otoczone czerwonymi kosmykami włosów zwracają uwagę  obserwatorów jednak nigdy nie zostały rozpoznane.

Charakter: Zabawna i miła dziewczyna, która nie przepada za towarzystwem innych ludzi i demonów. Jest samotnikiem zawsze wykonującym wszelkie zlecenia w pojedynkę o ile to możliwe. Tajemnicza i nieodgadniona pojawia się  i znika powodując ciekawość wśród niewtajemniczonych członków Gildii Najemników. Stara się nie ukazywać swojej twarzy nosząc maskę również skryta pod głębokim mrokiem kaptura.  Uwielbia denerwować siostrę wygłupiając się i zadając dwuznaczne pytania. Krótko mówiąc przeszkadzać i rozpraszać na wszelkie sposoby. Podczas wykonywania zadań jawi się jako bardzo poważna i skupiona oraz wiecznie milcząca… Spokojna niezależnie od sytuacji z jaką przyjdzie jej się zmierzyć.

Historia: - Drogie dzieci, czy chcecie usłyszeć pewną historię? – Grupka bawiących się w pobliżu dzieci o rozweselonych buziach ochoczo zebrała się wokół pozornie młodego człowieka z białymi, sterczącymi we wszystkie strony włosami. Ich śladem podążyli zaintrygowani dorośli. Mężczyzną był znany bajarz. Uśmiechał się pod nosem, czekając aż wszyscy słuchacze usadowią się wygodnie na belach ściółki, zawczasu przyniesionych ze stajni dla gości i słupach do przywiązywania osłów, czy też innych zwierząt jucznych. Kiedy w końcu wszelkie szmery ucichły, gruby, męski głos bajarza rozpoczął zaiste niezwykłą opowieść, która wciąż jeszcze trwa po dziś dzień…

Rodzina : pozostała jej tylko siostra

Partner: nie żyje

Chowaniec: Czarny smok

Kompatybilność z żywiołami: życie, ziemia, roślinność, drewno, metal.

Umiejętności: Potrafi kontrolować energię, którą posiada każde ciało czy też komórka, zarówno żywa jak i nieożywiona. Nie potrzebuje snu, ponieważ wysysa energię z kwiatów i zwierząt nie czyniąc im krzywdy jednak lekko osłabiając. Potrafi zniknąć, wtopić się w każdą materię stałą lub zmienić swoje ciało w każdy materiał o dowolnych właściwościach. Jedynym haczykiem jest odpowiednia ilość danego materiału.

Hobby:

- Uwielbia czytać;

-  Gotowanie;

-  Szycie, krawiectwo;

-  Szpiegowanie;

-  Kamuflowanie i infiltracja;

Inne:

-  Nie potrzebuje tyle jedzenia ile przeciętny człowiek, ale uwielbia jeść zwłaszcza słodycze!

-  Zawsze powtarza, że pozory mylą i nic nie wygląda tak jak może się wydawać

-  Uwielbia denerwować Raisę pływaniem w podłodze, dosłownie!!!

Galeria:

Motto: „Twym śladem, twą drogą, dwa kroki, przed tobą…”

Chowańce Reef i Raisy

Zdjęcie chowańca :

Imię : Shugo

Rasa: Czarny smok;

Specjalizacja: Pupil i towarzysz;

Umiejętności:

- Włada żywiołem ognia i lodu;

- Zionie niebieskim płomieniem;

- Ma wyostrzone zmysły, szczególnie wzrok, potrafi widzieć na bardzo dalekie odległości;

- Potrafi latać;

Właściciel: Reef

Krótki opis: Psotny, uwielbia denerwować i robić psikusy Raisie, jednak tylko w obecności Reef, bo osobiście się jej obawia. Jest ostatnim smokiem zionącym niebieskim płomieniem.

Historia poznania:  Został przygarnięty w postaci jajka przez Reef jako trofeum po wykonaniu jednej z pierwszych misji w Mrocznej Gildii. Odkąd pamięta jest dla niego jak matka. Opiekuje się nim od małego.

***

Zdjęcie chowańca:

Imię: Daemon

Rasa: Wilk księżycowy

Specjalizacja: Chronienie właściciela, atak;

Umiejętności:

- Panuje nad żywiołem wiatru;

- Potrafi zmieniać się w człowieka;

- Walczy bez broni, zawsze w swojej zwierzęcej formie;

- Posiada wyczulone zmysły;

- Jest naturalnym predatorem;

- W nocy jego siła podwaja się, a podczas pełni potraja.

Właściciel: Raisa

Krótki opis: Poważny, opiekuńczy i zaborczy. Podejrzliwy i niewybaczający wyrządzonych krzywd. Bardzo rzadko rozstaje się z Raisą.

Historia poznania: Raisa odnalazła go na targu niewolników, pogrążonego po stracie rodziny w żałobie i szaleństwie. Odczuła szczególną więź jaka ich łączy, ponieważ przypominał jej ją samą w przeszłości. Kupiła go, opiekowała się nim, aż stopniowo wyratowała go ze stanu głębokiej depresji i nauczyła na nowo życia. Od tamtej pory są bardzo blisko ze sobą. Dzielą również wspólne hobby, jakim jest zabijanie i wymyślne tortury.

***

Zdjęcie chowańca:

Imię: Micah

Rasa: Mroczny słowik

Specjalizacja: Wyszukiwanie informacji, szpiegostwo, dostarczanie wiadomości;

Umiejętności:

- Panowanie nad żywiołem ciemności, w szczególności magią cieni;

- Jego śpiew otumania lub usypia przeciwników;

- Posiada pamięć absolutną, dzięki czemu wszystko zapamiętuje;

- Ostrymi pazurami może wydrapać przeciwnikom oczy, a nawet wnętrzności;

- Posiada wyczulone zmysły, a w nocy widzi równie dobrze, jeśli nie lepiej niż w dzień;

- Świetny w negocjacjach, w końcu uczyła go sama Raisa.

Właściciel: Raisa

Krótki opis: Psotny i dość rozrywkowy, ale mimo frywolnej natury, jest zawsze skupiony, uparty i bardzo sprytny. Można na nim polegać. Miewa swoje humorki i dziwne zachcianki;

Historia spotkania: Raisa odebrała go innemu kupcowi, którego zrujnowała któregoś dnia. Okazało się, że poprzedni właściciel się nad nim znęcał od pisklęcia. Dziewczyna przygarnęła go z zamiarem uczynienia z niego ślicznej maskotki. W końcu uwielbia muzykę, a mroczne słowiki mają przepiękne głosy. Nie spodziewała się głębokiej, niemal chorobliwej admiracji, jaką słowik odczuje do niej. Nieważne ile razy mu mówiła, że wcale jej na nim nie zależy, ptak uparcie trwał przy swoim i został oswojony jako jej chowaniec. W konsekwencji nauczył się wszystkich umiejętności jakich od niego wymagała i wielu innych. Zadowolona z rezultatu dziewczyna dała spokój sprawie i postanowiła wykorzystać sytuację do granic możliwości. Micah jest jej bezwzględnie posłuszny i zrobiłby dla niej wszystko.

System gildyjny

Gildie:

Założone u początków miasta Zaff. Miały usprawniać pracę poszczególnych usług i przyspieszyć ich rozwój. Powstały cztery główne gildie, które zarządzały miastem. Zrzeszają one ludzi i wszystkich mieszkańców, zarówno utalentowanych, jak i tych bez nadzwyczajnych mocy. Dzięki nim w mieście panują dobre nastroje, a członkowie pomagają sobie nawzajem. Każda gildia posiada własną radę i przewodniczącego (mistrza gildii).

W każdej gildii panuje system kastowy, gdzie osiągnięcia pomagają ci osiągnąć wyższą rangę, które ciągną się: I, H, G, F, E, D, C, B, A, S oraz SS. Mistrz posiada rangę SSS. Zadania i odkrycia mają te same wartości. Możliwe jest wykonywanie zadań jedynie tej samej lub o jeden wyższej rangi niż własna. Zadania oznaczone + oznaczają misje grupowe, ^ powtarzalne, a te z * - rajdy, w których może udział brać osoba tylko rangi wyznaczonej lub wyższej.

Symbole Gildii:

- Krzyż - symbolizuje poświęcenie i wytrwałość. Kiedyś, za czasów starego Boga, był symbolem wiary i szczęścia. Teraz kojarzony jest ze zdradą, jednak pochodzi z dawnych wieków. Krzyże miały rozpoznawalność w całym Świecie Odkrytym, więc pozostały do dziś, choć uzyskał odmienne znaczenie. Nikt nawet nie zakwestionował zmiany tego wręcz świętego i nietykalnego symbolu;

- Smok - symbolizuje zmiany po przeniknięciu magii do Dawnego Świata. Ukazuje zmienność ras w Cesarstwie i tolerancję wobec wszystkich jego mieszkańców. Został dodany tuż po zawarciu sojuszu, by nowi przybysze nie byli aż tak bardzo onieśmieleni dołączeniem do gildii. Podkreśla również nowe znaczenie krzyża.

Gildia Kupiecka:

Zrzesza ona wszystkich kupców handlujących w Zaff. Dzięki temu łatwiej im prowadzić księgi, zawierać umowy i porozumiewać się między sobą. Co kwartał płaci się składkę i uaktualnia listę członków. Gildia ta zarządza również portem (jego częścią handlową) i pobiera opłaty (haracz). Jest bardzo ważna dla każdego mieszkańca, ponieważ to właśnie ona ustala ceny poszczególnych produktów w Zaff, prowadzi aukcje i identyfikuje przedmioty (również artefakty). Prowadzi też czarny market. Członkowie tej gildii stanowią część najwyższej klasy w Zaff, a sławą szczycą się często na więcej niż jednym kontynencie.

Gildia Alchemiczna:

Najbardziej ceniona i obdarzona szacunkiem przez wszystkie pozostałe, ponieważ głównym jej zadaniem jest produkowanie i wytwarzanie leków, trucizn eliksirów. Jest mocno związana z każdą gildią, ale w szczególności Gildią Wynalazców, ponieważ bardzo często ze sobą współpracują: wymieniając się odkryciami czy patentami. Gildia zasila większość sklepów leczniczych oraz wszystkie publiczne szpitale i lecznice. Gildia posiada własny budżet w odróżnieniu do Gildii Kupieckiej, która skupia się na pomnażaniu pieniędzy poszczególnych członków, a jej bogactwo jest niewyobrażalne dla zwykłych ludzi, jednak nie istnieje w oczach alchemików, którzy dążą jedynie do dokonania kolejnych odkryć i osiągnięć. Prawdą jest, że alchemicy wiele zarabiają, ale ci bez gildii są biedni, ponieważ dla jednostki lubującej się w eliksirach, pieniądze płyną jak woda.

Gildia Wynalazców:

Posiada najmniejszą ilość członków. Większość z nich nie posiada żadnych mocy, lecz ich inteligencja i mądrość nadrabiają wszelkie braki. Gildia ta nie należy do czterech gildii założycielskich i powstała stosunkowo niedawno. Liczy zaledwie dwieście pięćdziesiąt lat. Posiada wspólną bibliotekę razem z Gildią Alchemiczną. Jest ona drugą największą w Cesarstwie, zaraz po królewskiej, lecz zawiera dużo więcej woli umów zahaczających o wszystkie dziedziny nauki. Gildia zrzesza wszystkich ludzi chcących polepszyć jakość życia w Zaff oraz bytu jego mieszkańców. Ich wynalazki są rozpoznawalne w całym Świecie Odkrytym. Warto wspomnieć, że współpracuje z Królestwem Lare i wspólnie ulepszają tutejsze statki sprawiając, że są szybsze, trwalsze i odporniejsze na zmienne warunki pogodowe.

Gildia Najemników:

Posiada najwięcej członków, lecz dokładna ilość nie jest znana. Ilu z nich żyje? Ilu skona? A jak wielu już poległo? Gildia ta rozwiąże wszystkie nadzwyczajne problemy każdego mieszkańca Świata Odkrytego pod jednym warunkiem. Nie ma nic za darmo. Za odpowiednią kwotę, która satysfakcjonuje najemnika , zrobią niemal wszystko, byle w zgodzie z prawem (no, może nie zawsze). Posiadają licencję na zabijanie wrogich jednostek, stworzeń rozumnych i tych nie. Wstąpienie do gildii jest dobrowolne i możliwe dla każdego. Członkowie otrzymują pewne prawa i przywileje, dzięki którym łatwiej im jest wykonać zlecenia. Jeżeli potrzebujesz czegoś, wystarczy, że wejdziesz do głównego holu w budynku gildii, w którym zawsze znajduje się znana tawerna Pod Wilczym Łbem i przypniesz do tablicy ogłoszeń swoje zlecenie z wypisaną zapłatą, którą następnie wpłacisz z góry pracownikowi gildii w okienku (oczywiście z dodatkową opłatą dla gildii). Zlecenia na tablicę przysyłane są z każdego zakątka świata, więc tablica ciągnie się przez całą ścianę obok baru.

Mroczna Gildia:

Najbardziej tajemnicza ze wszystkich gildii. Owiana jest woalem plotek i miejskich legend. Można usłyszeć wśród krążących plotek, że gildia ta rzekomo panuje nad wszystkimi innymi, kierując miastem z ukrycia, jednak jest ona dobrze ukryta i nikt do końca nie wie, jak jej członkowie komunikują się ze zleceniodawcami. Niektórzy nie wierzą nawet, że gildia ta istnieje. Według dawnych zapisków zawiera ona największych geniuszy i najlepszych wojowników spośród wszystkich innych. Decyduje o losach mieszkańców Zaff, broni miasta i kieruje jego rozwojem…

Historia Świata Odkrytego

Wojna... Krew... Pożoga... Wszędzie walają się wyrwane kończyny i martwe ciała. Ogień niszczy dobytki ocalałych i wszystko, co napotyka na swojej drodze. W tle słychać krzyki. Mnóstwo krzyków. I płacz. Lament, pełen rozpaczy i tęsknoty za tymi, którzy już odeszli. Gdzieś w oddali, wśród tych wszystkich krzyków, można jednak wyróżnić szept małej dziewczynki, która wciąż powtarza jedno słowo... Dlaczego?
Otóż to wszystko zaczęło się dnia, który był z pozoru, jak każdy inny. Pewien człowiek, ot przechodzień, odkrył w górach magiczny krąg. Człowiek ten jednak nie miał pojęcia, co znalazł, ponieważ ludzie w tamtych czasach wciąż jeszcze naiwnie wierzyli, że magia to jedynie wymysły. Że legendarne stworzenia i inne rasy, to tylko wyobrażenia naiwnych bajarzy i innych, często pijanych, bajkopisarzy...
Mężczyzna zszedł w dół zbocza. Jakiś szósty zmysł, przeczucie, a może zwykły instynkt samozachowawczy, mówił mu, że to niebezpieczne. Czymże jednak jest odrobina niebezpieczeństwa, gdy w grę wchodzi ludzka ciekawość? Niczym.
Schodząc, być może spiesząc się, potknął się i spadł w przepaść. Jego ciało roztrzaskało się na ostrych skałach, jeszcze nim sięgnął dna. Posoka lała się strumieniami z ledwie żywego Zaffina. Dawniej zwykł to być człowiek znany, sławny odkrywca i wędrowiec, w tamtej jednak chwili, cudem tylko wciąż oddychając, nie pragnął niczego innego jak oddania całej sławy za możliwość posiadania bliskich. Rodziny i stabilnego życia. Zabawy z dziećmi, a może nawet wnukami. Życia, na jakie naiwnie sądził, wciąż miał czas. Przepełniał go smutek i żal. Smutek, bo umrze samotnie i żal, bo ominęło go wiele ważnych chwil, które odkładał na bok.
Siły opuszczały go z każdą kolejną kroplą krwi, która tworzyła kałużę pod jego ciałem. Jakimś dziwnym przypadkiem, który zapewne wcale nim nie był, upadł w sam środek magicznego kręgu, a jego krew, płynęła do otaczających go run. Wypełniała stopniowo każdy zakamarek kręgu.
Wędrowiec godząc się ze śmiercią, obserwował jaśniejące, krwawe symbole. Nagle, nieprawdopodobne światło, niosące ciemność jakiej nikt się nie spodziewał, zalało okolicę. Czarne chmury pokryły niebo, zerwał się silny wiatr i zadrżała ziemia. Oto otworzyła się brama... Brama do Pustki...
Bóg oszalał, magia zaczęła pokrywać krainę, a z kręgu setkami przedostawały się niezwykłe stworzenia. Początkowo nie były one groźne. Nie pragnęły wojny. Szukały jedynie ucieczki z okropnego miejsca, jakim był ich świat.
Ludzie jednak zaatakowali przybyszy ze wszystkich stron, w obawie przed nieznanym. Tym samym rozpoczęła się wojna pod Asgardem. Największą warowną twierdzą w górach, wówczas jeszcze niebadanych. Wojna była bardzo krwawa i okrutna. Pochłonęła wiele ofiar po obu stronach konfliktu, choć to zdecydowanie ludzkość poniosła największe straty.
Znany był po stronie "przybyłych" pewien demon-czarodziej, który sam potrafił niszczyć, przy pomocy swoich zaklęć, całe legiony ludzi. Najgorsze jednak było to, że gdy ich atakował, nie zważał na to, czy atakuje swoich pobratymców złapanych w ogień krzyżowy. Cieszył się z przelanej krwi. Mówi się, że to dlatego, że został przeklęty. Inni twierdzą, że był zły z natury.
Mimo strat wojna zapewne toczyłaby się nadal, ale świat zagrożony był zagładą o wiele większą niż wojna pomiędzy rasami. Oszalały Bóg zaczął niszczyć świat kawałek po kawałku. Nie wiadomo do końca, czy  wszyscy byli zmęczeni konfliktem, czy ponieważ mieli wspólnego wroga do pokonania, ludzie i istoty z innego świata, zawarli rozejm.
Obie strony poświęciły sprawie wiele uwagi i honorując bogów wszystkich światów, poprosili ich o pomoc. Boga udało się pokonać, choć wielu wciąż twierdzi, że został jedynie zapieczętowany, a dalej przeprowadzono mediacje i działania pokojowe, które doprowadziły nas do dzisiejszego zjednoczenia wszystkich ras. Choć z początku narastało wiele problemów, z czasem społeczeństwo zaakceptowało bezbronnych i słabszych, inaczej wyglądających i mówiących.
Z czasem rasy zaczęły mieszać się między sobą, tworząc nowe gatunki.

Las Marsh (Las Wiecznej Mgły)

Tylko najsilniejsze i najodważniejsze stworzenia zapuszczają się w niezbadane kłęby mgły silnej niczym śmierć. Drzewa niczym opętane zagradzają drogę i nie pozwalają powrócić w to samo miejsce. Z czasem wysysa z ciebie energię sprawiając, że jesteś coraz bardziej zmęczony i senny, aż w końcu ulegasz kuszącym muchom i kładziesz się tylko na chwilkę… By już nigdy więcej nie wstać  zostać oplecionym korzeniami by wyssać z ciebie ostatnie płyny, a kości wciągnąć pod ziemię.

Rośnie tam dużo drogocennych i poszukiwanych roślin, co kusi wielu wędrowców o słabej woli. Szansa szybkiego zarobku zgubiła już wielu. Jedynymi osobami zapuszczającymi się w te tereny są wyszkoleni najemnicy, którzy nie dają się omotać, jednak wielu nigdy nie powraca. Nazwa wzięła się od wiecznych wyć i kroków wielu zagubionych widm i cieni.

Wierzba stuzębna

Wygląda jak normalna wierzba, jednak kiedy się przyjrzysz… Oniemiejesz, jeśli kiedykolwiek wpadniesz przez swoją nieuwagę w jej szpony. Ponieważ jeśli tak się zdarzy… To już po tobie! Na każdym ze zwisających pędów znajdują się, niby liście, a w rzeczywistości pędy te oplatają twoje ciało, wbijają się niczym rybackie haki pod rumianą skórę i wciągają na górę, w gąszcz gałęzi, by pożywić się w tajemnicy, nie zdradzając innym swojej odmienności pośród niemagicznych krewnych, między którymi żyje.

Kichające dęby

Czym się różnią od zwyczajnych dębów? Hmmm… Otóż, kiedy wchodzi się do zagajników, w których rosną, wszędzie słychać miarowe kichnięcia. Kiedy się ich dotyka, dźwięk staje się coraz głośniejszy i natarczywy. Są o tyle niebezpieczne, że nie słychać nic oprócz rozpraszających kichnięć niedających spać, jeść (ponieważ zarażają kichnięciem) i zorientować się, gdzie jest wróg i czy coś lub ktoś, nie czai się za zakrętem, w krzakach lub – co najgorsze – czy ktoś cię nie śledzi…

Angus o stu twarzach

Potrafi zmienić się w każde inne zwierze lub roślinę o podobnych rozmiarach. Nie jest groźny, jednak bardzo cenny, ponieważ z wiadomych przyczyn trudno go znaleźć, a posiada bardzo pożądane na rynku barwniki o niezwykłym kolorze i intensywności w gruczołach skóry. Jego futro, zawsze zdobywane w innym odcieniu, stanowi symbol statusu w Cesarstwie i nie tylko!

Cienie dusz

To cienie ludzi zamordowanych, najczęściej przypadkowo lub niespodziewanie, którzy niedokończyli swoich spraw za życia. Są one na tyle dla nich ważne, że nie pozwalają im odejść do Sądu Rei. Cienie krążą bez celu wokół miejsca swojej śmierci, niczym uwiązane łańcuchami do pozostawionego ciała. Szukają człowieka, który spocznie w pobliżu, aby przejąć jego ciało i dokończyć swoje sprawy. Odzyskują przy tym swój talent, jednak nie każde ciało może władać magią. Cienie podchodzą zwykle od tyłu, by uśpić czujność ofiary. Przejmowanie to dość długi i żmudny proces, dlatego też ciało musi być w stanie spoczynku. Kiedy wędrowiec ma przy sobie odpowiedni talizman, stają się one jedynie niegroźnymi widmami.

Świątynia Czterech Wiatrów

Świątynia Czterech Wiatrów zwana jest również Świętą Ziemią Rei. Jest najświętszym miejscem w całym Świecie Odkrytym. Nie tylko ludzie przybywają w niezliczonych ilościach, by odwiedzić to niezwykłe miejsce poświęcone Wielkiej Bogini Rei. Niezwykłe wieżyczki, majestatyczne lampiony z magicznych kamieni i Drzewo Dusz, tworzą niezapomniane wrażenie. Mieszkańcy wierzą, że poprzez drzewo ich dusze trafiają do Boskiej Rady, której przewodzi Rei, aby osądzić, czy zasługują na reinkarnację.

Bogini Rei jest wojowniczką reprezentującą najwyższe i najbardziej cenione wartości, takie jak: mądrość, odwaga i roztropność oraz męstwo i lojalność. Święte zapiski mówią, że była niegdyś niezwykłą wojowniczką przewodzącą złączonym królestwom. Jej potęga była tak wielka, że nawet smoki i wszelkiego rodzaju demony, biły jej pokłony lub chowały się w najdalszych czeluściach, licząc na to, że jej wzrok ich nie dosięgnie. Odeszła, chociaż mawiają, że była nieśmiertelna, ponieważ ówczesny bóg pogrążył się w szaleństwie własnej potęgi.

Rada postanowiła zdegradować Władcę Cieni, jednak on wpadł w szał. Nie mogąc go powstrzymać, postanowili wezwać Rei. Obdarzając ją ogromną, boska mocą, dając prastare artefakty. Z ich pomocą pokonała oszalałego boga, skazując go na wieczne wygnanie i pozbawiła mocy, pieczętując na wieki w mrocznej otchłani Pustki - świata wszelkiego zła.

Lodowe Elfy Półnicy

Strzegą granic Północnego Pustkowia przed przedostaniem się lodowych golemów i różnych nieprzyjaznych stworzeń do Świata Odkrytego. Odporne na nawet największy mróz, są mistrzami przetrwania i wszelkiej broni białej.

Wszystkie królestwa i cesarstwa, zawarły z nimi pakt pokojowy, w którym zawarta jest umowa o ochronie, w zamian za wsparcie m.in. z wyżywieniem, ponieważ zawsze panował tam głód. Co miesiąc do granic pustkowia dostarcza się również przestępców ze wszystkich zakątków świata, skazanych na wygnanie i śmierć, by pracowali przy najcięższych i najbardziej wyczerpujących zajęciach w elfich twierdzach. Najczęściej trafiają do hut, by topić i obrabiać najlepszą jakościowo stal, która jest następnie transportowana w drodze powrotnej np. do Lare.

Impy

Impy to pomniejsze demony, które są bardzo irytującymi istotami. Pasjonują się uprzykrzaniem życia innym, ale nie są szczególnie groźne, co nie znaczy, że nikt nie zginie podczas ataku jednego z nich. Uwielbiają psoty, więc często można je spotkać w domostwach, a szczególnie kuchniach, gdzie mają wiele artylerii i pola do popisu. Rozrzucają rzeczy po całym domu, robią dziury w ścianach, a ich rechot gra niezwykle na nerwy. Panują nad magią ognia i telekinezą. Niestety obie umiejętności okazują się idealnym dopełnieniem dla tak destrukcyjnych istot.

Nieumarli

Istoty stworzone przez nekromantów i pasjonatów czarnej magii do przeprowadzania na nich eksperymentów i budowania armii. Całkowicie kontrolowane przez magów, nie mają własnej inteligencji. Ich ruchy są nieco powolne, ale nie czują żadnych obrażeń, co czyni je dość ciężkimi do zniszczenia.
Ich głównym miejscem powstawania są cmentarze i pola bitwy, dlatego też coraz więcej ludzi i żołnierzy wybiera bycie skremowanym po śmierci niż pochowanym w grobie.
Ponadto im potężniejszy zmarły był za życia, tym potężniejszy nieumarły stworzony z jego ciała.

Duchy leśne

Przyjmują różne formy i kształty. Cechują się wysoką inteligencją i jak większość uczonych, ze wszystkiego robią zagadkę. Mają różne charaktery i cele w życiu. Jedne pragną pokoju i ochronienia lasów, a inne wytępienia pozostałych ras i zniszczenia życia.

Wróżki

Wróżki to bardzo maleńkie i tajemnicze stworzenia, które władają różnorodną magią. Służą driadą, które je tworzą i chronią lasy.
Są mistrzami w produkowaniu naturalnych perfum cenionych przez panie, czy też biżuterii z mistrzowsko dopracowanymi wzorami nie do podrobienia.
Bardzo ciężko zobaczyć jedną z nich, a tym bardziej schwytać. Powiada się, że pył z ich skrzydeł jest bardzo dobrym lekarstwem na wiele chorób, więc wielu próbuje na nie polować.

Gobliny

Gobliny ewoluowały na przestrzeni lat i ze strachliwych potworków treningowych stały się siłą, z którą należy się liczyć. Ich poziom inteligencji podskoczył o wiele poziomów, dzięki czemu pojawia się więcej osobników posiadających zdolności magiczne.
Ich szamani praktykują potężną, mroczną magię, a całe plemienia zjednoczyły się pod banerem jednego króla. Od kilku lat mają własną hierarchię, a ich dzieci od małego szkolone są w wojskowych jednostkach przez generałów. W walce używają zazwyczaj toporów i krótkich
noży.
Ich ewolucja dotyczyła nie tylko zjednoczenia i usprawnienia poziomu umiejętności walki, ale także wyglądu, gdyż po wielu latach mieszania się z innymi rasami wiele z nich osiągnęło wygląd podobny do ogrów. Wciąż jednak pozostają tymi samymi niziołkami, więc wielu zapomina się i ginie, atakując jednego z nich w lesie.

Ogry

Ogry to duże i silne stworzenia. Ich skóra ma zazwyczaj zielonkawe lub bure zabarwienie. Wiele z nich ma problemy z kontrolowaniem temperamentu, co sprawia, że są bardzo agresywne i wybuchowe. Większość z nich jednak przystosowała się do życia z ludźmi i stanowią cenny dodatek dla każdej grupy najemników, gdyż nigdy się nie poddają, są optymistyczni i głośni, co z kolei sprawia, że łatwo podnoszą ducha drużyny w ciężkich sytuacjach.

Bagienne upiory

Żyją na terenach bagiennych i niektórych zanieczyszczonych jeziorach. Są projekcjami czarownic, które nadużywały za życia magii w złych intencjach.
Ich ciała

Driady

Driady leśne to niezwykle piękne stworzenia. Kuszące, o powabnych figurach, które swoim urokiem i zmysłowością z wodzą niczego nieświadomych wędrowców.
Zazwyczaj objawiają się jako niewinne i delikatne, ale to prawdziwe wojowniczki, które walczą w obronie lasu. Nie lubią przechodniów i łatwo je rozzłościć. Mają niezwykle zmienne humorki i ciężko je do czegokolwiek przekonać.
Zazwyczaj stronią od konfliktów tak długo, jak nie dotyczą one ich lasów.
Mają wiele świąt i rytuałów, których strzegą zazdrośnie, ponieważ dzięki nim otrzymują ochronę i protekcję duchów leśnych i są tak potężne.
Są matkami rasy wróżek, ale ich magia jest znacznie potężniejsza.
Przeważnie panują nad żywiołem ziemi i roślinnością, ale zdarzają się również takie, które mają większe przywiązanie do innego żywiołu życia - wody.

Trytony i syreny

Jedne z niewielu znanych stworzeń, które zamieszkują Bezdenny Ocean. Ich ciała są mieszanką genów ludzi i ryb, stąd większa część populacji posiada ogony, jednak jeśli ludzkich genów nagromadzi się zbyt wiele, wówczas u osobników obu płci pojawiają się nogi. Istoty te różnią się wyglądem między sobą, w zależności od natężenia genów, przez co obie strony są w wiecznym konflikcie i walczą nieustannie ze sobą. Część populacji używa magii, jednak zdecydowana większość to wojownicy. Popularną bronią są trójzęby, jednak nie jedyną. Ich wiedza o głębinach jest ogromna, jednak nie chcą się nią z nikim dzielić, przez co nie są zbyt lubiane przez inne rasy.

Smoki

Jedne z najgroźniejszych stworzeń siejących postrach i zniszczenia. Są tępione i odstraszane, jednak nie dają za wygraną. Łowcy nagród i nie tylko, powodują spadek ich populacji, lecz co jakiś czas, następuje nagły wzrost osobników powodowany pojawiającymi się przejściami z Pustki. Jest wiele gatunków i rodzajów tych stworzeń. Nie zawsze zieją ogniem...

Królestwo Ibris

Znajduje się daleko na południu. Jedno z większych państw, osadzone jest na pustyni. Sławi się najlepszymi artystami i bardzo dobra kuchnią. Główny odbiorca towarów z Cesarstwa przy pośrednictwie Zaff.

Stolica sztuki i wszelkiego rodzaju artystów oraz zamieszkane przez ciemnoskórych, charakterystycznych ludzi. Warto wspomnieć, że jako jedyne nie ma problemu ze smokami i demonami. Ogólnie Królestwo nie ma naturalnych, potężnych wrogów, oprócz braków żywności.

Bezdenny Ocean

Znajduje się na terenie Królestwa Lare. Mimo, że sprawia wrażenie płytkiego przez krystalicznie czystą wodę, jest niezbadanie głęboki. Ogromny i niebezpieczny. Nieznane stworzenia zamieszkują jego najgłębsze czeluści i niezliczone rowy oraz jaskinie. Wiele statków nie wraca z rejsów. Wielu marynarzy samoistnie wyskakuje za burtę z oczarowania. Znikają pod wodą nieodwracalnie. Powiadają, że sam ocean żywi się ich duszami, pozostawiając ciała uległym mieszkańcom, lecz czy to możliwe?

Gospoda pod Wilczym Łbem

Bardzo znane miejsce w Zaff. Wiecznie pełne po brzegi, pachnące dobrą polewką i najlepszym piwem korzennym sprowadzanym z Ibris. Dymno, ciepło, gwarno i wesoło, czego jeszcze by chcieć więcej? Największa gospoda z największa ilością miejsc zacnych by spocząć i zostać na noc. Jedno z niewielu takich przybytków bez pluskiew i wszelakiego robactwa, dzięki niezawodnemu wynalazkowi właściciela.

Można tam spotkać ludzi każdego stanu i majątku oraz dowiedzieć się wszystkiego i znaleźć prawie każdego, a szczególnie zachęcające i zadbane kobiety lekkich obyczajów. Przede wszystkim czyste, co nie jest zbyt popularnym widokiem. Co jakiś czas dochodzi do małych bijatyk ku uciesze gapiów i dezaprobacie właściciela.

Pradawny Las Driad

Oddziela on Zaff od świątyni Rei. Zamieszkany przez piękne i zwodnicze driady, kuszące swym urokiem. Potrafi zawrócić w głowie nieświadomym przybyszom. Na ogromnych i najstarszych drzewach w samym sercu tego przesiąkniętego magią miejsca, znajduje się wioska driad. Te małe piękności mieszkają w niewielkich domkach, wyrastających z pni niczym grzyby o stonowanych kolorach fioletu i akwamarynu, wtapiając się w resztę otoczenia.

Królestwo Lare

Jedno z najbardziej osobliwych i oryginalnych miejsc w Świecie Odkrytym. Większość królestwa zbudowana jest na wyspach lub na podmokłych terenach przybrzeżnych. Można stwierdzić, że całe Lare, to jeden wielki port. Charakteryzuje się wysokimi, drewnianymi budynkami, otoczonymi wodą i pomostami zastępującymi chodniki.

Lare słynie z najlepszych stoczni i nowoczesnych statków. Mieszkańcy są otwarci i zaradni. Posługują się magia wody i powietrza, opierając na tym swoją kulturę, Klimaty miast są niezwykłe, jednak odstraszają wiecznie zachmurzonym niebem i częstymi opadami deszczu. Wszędzie unosi się smród ryb i palonej nafty. Dużo mieszkańców wyrusza w długą, coroczną podróż do Świętego miejsca, a część młodzieży osiedla się w Zaff i szuka przygód w ogromnym Cesarstwie.

Pustkowia Północy

Na najdalszej północy leży obszar, którego boją się odwiedzać nawet smoki... Nie należy do nikogo, nie podlega żadnemu królestwu czy cesarstwu...



Zwą go Mrocznym Pustkowiem, Drzwiami do Pustki, czy Lodowym Cmentarzyskiem. Nawet najodważniejsi nie udają się do tej mrocznej ziemi wiecznie spowitej lodem, zimnej niczym serce Okrutnego Czarodzieja.



Jeden z niewielu terenów omijanych przez wszelkie formy życia. Jedyne, co prawdopodobnie można tam spotkać to: kości, błądzące dusze i lodowe golemy starsze od jakiejkolwiek formy życia. Żywią się dosłownie wszystkim. Są mistrzami kamuflażu i władają magią lodu. Legendy głoszą, że w samym sercu tej tajemniczej krainy, znajduje się brama do Pustki. Czy to tylko portowe bajędy, czy komuś udało się z tamtą powrócić?

Miasto Zaff

Główne miejsce akcji. Jedno z największych miast południowej części Cesarstwa. Jest położone w miejscu łączenia się trzech głównych szlaków handlowych poprzez największy port rzeczny i jedyną przełęcz górską łączącą Cesarstwo i Królestwo Lare. Zwane również Miastem Uciech, znane jest z najlepszych przybytków specjalizujących się w spełnianiu wszelkich zachcianek klienta. Niespotykane budowle i nowoczesna architektura przyciągają tysiące podróżnych o każdej porze roku, dnia, a nawet nocy. Mimo dużych rozmiarów i ciągłego rozwoju miasto zachowuje swój charakter i niecodzienny urok. Otoczone górami nie potrzebuje zamków ani jakichkolwiek fortyfikacji. Wystarczą osłony magiczne, niewpuszczające niepożądanych gości, mogących zagrażać mieszkańcom i turystom m. in. groźnych smoków czy jaszczurów górskich.

Najlepsze gospody, kwitnący handel i biznes wszelkiego rodzaju. Wyspecjalizowani najemnicy, łowcy nagród i kurtyzany. Miejsce, w którym możesz kupić wszystko, zobaczyć aż za wiele, spotkać niezwykłe persony lub zostać wciągnięty w mafijne porachunki, więc lepiej trzymaj się na baczności!

Ogród Ryōan-ji

Tajemniczy raj... Zaginiony Eden... Ogród, o którym słychać bajędy, legendy i nieprawdopodobne opowieści. Szukany przez niezliczone ilości podróżników i magów. Nikt do końca nie jest pewien, ilu zginęło, czy komuś się udało ani czy ktoś powrócił. Legendy mówią, że ogród znajduje się w najdalszym zakątku gór, na krańcu nowego świata i pozwala się odnaleźć tylko ludziom o nieskazitelnym sercu i dobrych intencjach. Porastają go magiczne drzewa o najsłodszych owocach i pniach przypominających gładką skórę. Źródło młodości otulone ciemnymi skałami zasila ogród, czyniąc go nieśmiertelnym i wiecznie kwitnącym. Białe jelenie i jednorożce przychodzą, by zaspokoić pragnienie, a mityczne elfy, by posilić się niebiańskimi owocami i odpocząć.

W źródle młodości żyją prastare stworzenia zwane nieśmiałkami, snujące zagadki. A jeżeli uda ci się odgadnąć... Lecz to tylko legenda. Może tak, a może jednak nie?

Przeklęty Zamek Okrutnego Czarodzieja

Miejsce jego położenia jest nieznane, lecz miej się na baczności wędrowcze, gdyż jeżeli tam trafisz, to nie uda ci się już powrócić. Nigdy nie ujrzysz znów światła dziennego, a twoje męki będą wspominane w legendach i mitach w całym Cesarstwie. Okrutny Czarodziej będzie cię torturował, aby zdobyć jak najwięcej krwi i strachu, niezbędnych do uprawiania zakazanej magii i przyzywania najgroźniejszych demonów. Mimo horrendalnie wysokiej nagrody, nawet najbardziej nieustępliwi zostali pokonani...

Nadal odważysz się zapuścić daleko w góry? Cóż, lepiej nie robić tego samotnie...

Rzeka Amara

Amara to najdłuższa rzeka w całym Cesarstwie. Łączy ze sobą jego południowy i północny koniec, będąc tym samym najważniejszym szlakiem handlowym. Magiczne prądy sprawiają, że niezależnie od kierunku, łodzie suną po tafli szybko i gładko, ku uciesze kupców, dla których ,,czas to pieniądz".
Rzeka jest dość wąska, jednak dzięki jej magicznym właściwościom, statki zdają się płynąć pod sobą - w dosłownym tego słowa znaczeniu. W zależności od kierunku, w jakim się udajemy, nasza łódź wygląda tak, jakby znajdowała się nad lub pod powierzchnią wody.

Droga dla obu łodzi wydaje się taka sama. Jedyną różnicę stanowi kolor wody. Raz fioletowy, w drodze powrotnej pomarańczowy. Dotychczas nie udało się wyjaśnić, jak to się dzieje, jednak wygląda na to, że przejrzyste lustro purpurowej cieczy odbija naprawdę wszystko.

Przesmyk Zigris

Prowadzi do legendarnej wyroczni. Główny cel wędrowców i pustelników, znajdujący się dwa dni drogi od Zaff.

Dotarcie na miejsce nie stanowi problemu, jednak samo otrzymanie audiencji nie jest takie proste. Ogromny Duch Górski najpierw zada ci pytanie. Pytanie, które zadecyduje o tym, czy sprawa, z którą się zjawiasz, nie jest zbyt błaha lub nazbyt oczywista. Wielki Dawal wyczyta z twoich myśli wszelkie niezgodności i okoliczności. Kiedy uzna, że nie zmarnujesz cennego czasu jego pani, uniesie szczękę i wpuści cię do długiego tunelu pełnego kolejnych prób i zagadek.

Legędy głoszą, że kobieta nie jest człowiekiem, a jedną z wiecznych syren z Ogrodu, której po wielu wiekach sprzykrzyło się siedzenie w jednym miejscu, a jego piękno już dłużej jej nie zachwycało.Wyrocznia w zamian za odpowiedź żąda wysokiej ceny... Daje ci zlecenie. Zlecenie, które musisz wykonać i zdobyć to, czego istota pragnie. Nie jest to jednak takie proste...